Merhaba demek dünyaya ve her şeye inat gülümsemek doyasıya.Kuralsız yaşanır aşk... Şiirler daha bir anlam kazanır ve her roman aşk romanıdır sevgiliye.Kahraman odur her yerde.Şarkılar ona söylenir.Onun için ağlar sadece bülbül.Gül odur.
Kelimeler yetersiz.
Anlamlandırmak zor.Boynu bükük bir virgül kalır cümlelerde ve üç noktalar gelir ardından tamamlanması zor.Tarifsiz kalır duygular.Tasvir edilemiyor hasret.Yaşanmış hikayeler gelir peşi sıra,örnekler verilir çokça.Duygular devrik cümlelerde,doğrultmak zor.Her mevsim onun için değişir ve güzel bir yan aranır her ayrılıkta.Hayırlısı diye başlanan cümleler sıralanır.Yükleme yüklenir her şey yüklem yoktur aslında.Kelimeler askıda.Ve her veda yeni bir başlangıçtır yalnızca...
''Acıya''
Kimsenin hayatı kendi seçimi değil.
· Başkasına ait bir suçu üstlenmişiz; yattığımız ceza bizim değil...·
"5 yıl açık denize nasıl dayandınız?" diye soruyorlar Uzaklar'ın kaptanına; "Ya siz" diye dalga geçiyor kaptan; "Ya siz 5 yıl nasıl dayandınız kıyıya?"·
Aynı beden içinde kaç farklı ruh halini aynı anda yaşayıp, kaç farklı kişiliğe bürünebiliyoruz?· Kinler, sevgiler, öfkeler, kahkahalar ve gözyaşlarıyla örülmüş, çok kopyalı bir hayatı nasıl kendinize bile söylemeye cesaret edemediğiniz bir tür iki (üç-dört..?) yüzlülükle yaşayıp gittiğinizi fark ediyor musunuz?· Göçüp giderken ardınızda kaç asıl, kaç suret bırakacaksınız? Kaçının hatırlanmasını isteyecek, kaçından utanacaksınız? Sahi, kaç kopyasınız siz? Hangisi sizsiniz, hangisi fotokopiniz?· Eğer cehennem yaşadığımız dünyaysa, öyle anlaşılıyor ki Şeytan da biziz...· Ütopyalar, benliğimizin uzak düş ülkeleridir ve oraya varabilmenin yolu önce kendini bulmaktan geçer.· Siz de farkında mısınız, günümüzde hayatı nasıl beynimizde devasa prangalarla yaşadığımızın?.. Örgütsüz, savruk ve yalnız yakalandığımız yaman bir tufanda, tek tek hapsedildiğimiz hücrelerimiz içinde nasıl gönüllü bir esarete mahkum edildiğimizin farkında mısınız?.· Gölgemize kelepçeleniyoruz.· Düğüne gelince...Adeta birbirinden kopya edilerek çoğaltılmış birer yasak savma töreni..· Aslımız benzemek istediğimiz şeyle barışmıyor bir türlü...Sonunda ne aslımıza benziyoruz, ne de benzetmek istediğimiz şeye.....· Ancak yazarlar, öldükten sonra yaşarlar. Bu yüzden ölümsüzdürler.· Her seçim bir kaybediştir.· HERŞEYİN SIRADANLAŞTIĞI BİR DÜNYADA BAZEN KAYBETMEK EN DOĞRU SEÇİMDİR. VE O DÜNYADA EN YERİNDE TERCİH; VAZGEÇİŞTİR.· Yaşanmaya değer miydi bu dünya? (can dündar)
şaiir ceketli çoçuk neden habersiz gittin söyle amansızca
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder